Glycidyl Methacrylate (GMA) is 'n monomeer wat beide akrilaat dubbelbindings en epoksiegroepe het. Akrilaat dubbelbinding het hoë reaktiwiteit, kan selfpolimerisasie reaksie ondergaan, en kan ook gekopolimeriseer word met baie ander monomere; epoksiegroep kan reageer met hidroksiel, amino, karboksiel of suuranhidried, wat meer funksionele groepe inbring en sodoende meer funksionaliteit aan die produk bring. Daarom het GMA 'n uiters wye reeks toepassings in organiese sintese, polimeersintese, polimeermodifikasie, saamgestelde materiale, ultraviolethardende materiale, bedekkings, kleefmiddels, leer, chemiese vesel papiervervaardiging, drukwerk en kleur, en baie ander velde.

Toepassing van GMA in poeierbedekking

Akrielpoeierbedekkings is 'n groot kategorie poeierbedekkings, wat verdeel kan word in hidroksielakrielharse, karboksielakrielharse, glicidielakrielharse en amido-akrielharse volgens die verskillende verhardingsmiddels wat gebruik word. Onder hulle is glycidyl akrielhars die mees gebruikte poeierbedekkingshars. Dit kan in films gevorm word met uithardingsmiddels soos polihidriese hidroksisure, poliamiene, poliole, polihidroksieharse en hidroksipolyesterharse.

Metielmetakrilaat, glicidielmetakrilaat, butielakrilaat, stireen word gewoonlik gebruik vir vrye radikale polimerisasie om GMA-tipe akrielhars te sintetiseer, en dodesieldibasiese suur word as die genesingsmiddel gebruik. Die voorbereide akrielpoeierbedekking het goeie werkverrigting. Die sinteseproses kan benzoylperoksied (BPO) en azobisisobutyronitrile (AIBN) of hul mengsels as inisieerders gebruik. Die hoeveelheid GMA het 'n groot invloed op die werkverrigting van die deklaagfilm. As die hoeveelheid te klein is, is die kruisbindingsgraad van die hars laag, die verhardende kruisbindingspunte is min, die kruisbindingsdigtheid van die deklaagfilm is nie genoeg nie, en die slagweerstand van die deklaagfilm is swak.

Toepassing van GMA in polimeermodifikasie

GMA kan op die polimeer geënt word as gevolg van die teenwoordigheid van 'n akrilaat dubbelbinding met hoër aktiwiteit, en die epoksiegroep vervat in GMA kan met 'n verskeidenheid ander funksionele groepe reageer om 'n gefunksionaliseerde polimeer te vorm. GMA kan op gemodifiseerde poliolefien geënt word deur metodes soos oplossing-enting, smelt-enting, vastefase-enting, stralingsenting, ens., en dit kan ook gefunksionaliseerde kopolimere vorm met etileen, akrilaat, ens. Hierdie gefunksionaliseerde polimere kan as verhardingsmiddels gebruik word om ingenieursplastiek te verhard of as versoenbaarheidsmiddels om die verenigbaarheid van versnitstelsels te verbeter.

Die inisieerder wat gereeld gebruik word vir entmodifikasie van poliolefien deur GMA is dikumielperoksied (DCP). Sommige mense gebruik ook benzoylperoksied (BPO), akrilamied (AM), 2,5-di-tert-butielperoksied. Inisieerders soos oksi-2,5-dimetiel-3-heksien (LPO) of 1,3-di-tert-butielkumeenperoksied. Onder hulle het AM 'n beduidende effek op die vermindering van die afbraak van polipropileen wanneer dit as 'n inisieerder gebruik word. Die enting van GMA op poliolefien sal lei tot die verandering van poliolefienstruktuur, wat die verandering van poliolefien se oppervlak eienskappe, reologiese eienskappe, termiese eienskappe en meganiese eienskappe sal veroorsaak. GMA ent-gemodifiseerde poliolefien verhoog die polariteit van die molekulêre ketting en verhoog terselfdertyd die oppervlak polariteit. Daarom neem die oppervlakkontakhoek af soos die enttempo toeneem. As gevolg van die veranderinge in die polimeerstruktuur na GMA-modifikasie, sal dit ook sy kristallyne en meganiese eienskappe beïnvloed.

Toepassing van GMA in die sintese van UV-geneesbare hars

GMA kan gebruik word in die sintese van UV-geneesbare harse deur 'n verskeidenheid sintetiese roetes. Een metode is om eers 'n prepolimeer te verkry wat karboksiel- of aminogroepe op die syketting bevat deur radikale polimerisasie of kondensasiepolimerisasie, en dan GMA te gebruik om met hierdie funksionele groepe te reageer om fotosensitiewe groepe in te voer om 'n fotogeneesbare hars te verkry. In die eerste kopolimerisasie kan verskillende komonomere gebruik word om polimere met verskillende finale eienskappe te verkry. Feng Zongcai et al. het 1,2,4-trimellietanhidried en etileenglikol gebruik om te reageer om hipervertakte polimere te sintetiseer, en dan fotosensitiewe groepe deur GMA ingebring om uiteindelik 'n fotogeneesbare hars met beter alkalioplosbaarheid te verkry. Lu Tingfeng en ander het poli-1,4-butaandiol-adipaat, tolueendiisosianaat, dimetielolpropionzuur en hidroksiel-akrilaat gebruik om eers 'n prepolimeer met fotosensitiewe aktiewe dubbelbindings te sintetiseer, en dit dan deur GMA in te voer. verkry watergedraagde poliuretaan-akrilaatemulsie.