Antistatiese middels word toenemend nodig om probleme soos elektrostatiese adsorpsie in plastiek, kortsluitings en elektrostatiese ontlading in elektronika aan te spreek.

Volgens verskillende gebruiksmetodes kan antistatiese middels in twee kategorieë verdeel word: interne bymiddels en eksterne bedekkings.

Dit kan ook in twee kategorieë verdeel word gebaseer op die werkverrigting van antistatiese middels: tydelik en permanent.

Die algemene meganisme van oppervlakaktiewe-gebaseerde antistatiese middels is dat die hidrofiliese groepe van antistatiese stowwe na die lug wys, omgewingsvog absorbeer, of met vog deur waterstofbindings kombineer om 'n enkelmolekule geleidende laag te vorm, wat statiese ladings vinnig laat verdwyn en antistatiese doeleindes bereik.

Die nuwe tipe permanente antistatiese middel gelei en stel statiese ladings vry deur ioongeleiding, en die antistatiese vermoë daarvan word bereik deur 'n spesiale molekulêre verspreidingsvorm. Die meeste permanente antistatiese middels bereik hul antistatiese effek deur die volumeweerstand van die materiaal te verminder, en maak nie geheel en al staat op oppervlakwaterabsorpsie nie, dus word hulle minder beïnvloed deur omgewingsvogtigheid.

Behalwe vir plastiek, is die gebruik van antistatiese middels wydverspreid. Die volgende is 'n klassifikasietabel volgens die toepassing vanantistatiese middelsin verskeie velde.

Of dit nou tydelik of permanent is, of dit nou oppervlakaktiewe stowwe of polimere is, ons kan pasgemaakte oplossings bied gebaseer op u behoeftes.