Πολυ(τερεφθαλικό αιθυλένιο) (PET)είναι ένα υλικό συσκευασίας που χρησιμοποιείται συνήθως από τη βιομηχανία τροφίμων και ποτών· Ως εκ τούτου, η θερμική του σταθερότητα έχει μελετηθεί από πολλούς ερευνητές. Μερικές από αυτές τις μελέτες έχουν δώσει έμφαση στην παραγωγή ακεταλδεΰδης (ΑΑ). Η παρουσία ΑΑ στα είδη PET προκαλεί ανησυχία επειδή έχει σημείο βρασμού σε θερμοκρασία δωματίου ή κάτω από αυτήν (21_C). Αυτή η αστάθεια χαμηλής θερμοκρασίας θα του επιτρέψει να διαχέεται από το PET είτε στην ατμόσφαιρα είτε σε οποιοδήποτε προϊόν μέσα στο δοχείο. Η διάχυση του ΑΑ στα περισσότερα προϊόντα θα πρέπει να ελαχιστοποιηθεί, καθώς η εγγενής γεύση/οσμή του ΑΑ είναι γνωστό ότι επηρεάζει τις γεύσεις ορισμένων συσκευασμένων ποτών και τροφίμων. Υπάρχουν αρκετές αναφερόμενες προσεγγίσεις για τη μείωση των ποσοτήτων ΑΑ που παράγονται κατά την τήξη και την επεξεργασία του ΡΕΤ. Μια προσέγγιση είναι η βελτιστοποίηση των συνθηκών επεξεργασίας υπό τις οποίες κατασκευάζονται τα δοχεία PET. Αυτές οι μεταβλητές, που περιλαμβάνουν τη θερμοκρασία τήξης, τον χρόνο παραμονής και τον ρυθμό διάτμησης, έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζουν έντονα τη δημιουργία ΑΑ. Μια δεύτερη προσέγγιση είναι η χρήση ρητινών PET που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να ελαχιστοποιούν την παραγωγή ΑΑ κατά την κατασκευή δοχείων. Αυτές οι ρητίνες είναι πιο γνωστές ως ''ρητίνες PET ποιότητας νερού''. Μια τρίτη προσέγγιση είναι η χρήση πρόσθετων γνωστών ως παράγοντες δέσμευσης ακεταλδεΰδης.

Οι σαρωτές AA έχουν σχεδιαστεί για να αλληλεπιδρούν με οποιοδήποτε AA που παράγεται κατά την επεξεργασία του PET. Αυτοί οι σαρωτές δεν μειώνουν την αποικοδόμηση του PET ή το σχηματισμό ακεταλδεΰδης. Μπορούν? Ωστόσο, περιορίστε την ποσότητα ΑΑ που μπορεί να διαχυθεί έξω από ένα δοχείο και έτσι μειώστε τυχόν επιπτώσεις στα περιεχόμενα της συσκευασίας. Οι αλληλεπιδράσεις των σαρωτικών παραγόντων με το ΑΑ θεωρείται ότι συμβαίνουν σύμφωνα με τρεις διαφορετικούς μηχανισμούς, ανάλογα με τη μοριακή δομή του συγκεκριμένου καθαριστή. Ο πρώτος τύπος μηχανισμού καθαρισμού είναι μια χημική αντίδραση. Σε αυτή την περίπτωση, το ΑΑ και ο παράγοντας σάρωσης αντιδρούν για να σχηματίσουν έναν χημικό δεσμό, δημιουργώντας τουλάχιστον ένα νέο προϊόν. Στον δεύτερο τύπο μηχανισμού σάρωσης σχηματίζεται ένα σύμπλεγμα εγκλεισμού. Αυτό συμβαίνει όταν το AA εισέρχεται στην εσωτερική κοιλότητα του παράγοντα σάρωσης και συγκρατείται στη θέση του με δεσμούς υδρογόνου, με αποτέλεσμα ένα σύμπλεγμα δύο διακριτών μορίων που συνδέονται μέσω δευτερογενών χημικών δεσμών. Ο τρίτος τύπος μηχανισμού σάρωσης περιλαμβάνει τη μετατροπή του ΑΑ σε άλλο χημικό είδος μέσω της αλληλεπίδρασής του με έναν καταλύτη. Η μετατροπή του ΑΑ σε διαφορετική χημική ουσία, όπως το οξικό οξύ, μπορεί να αυξήσει το σημείο βρασμού του μετανάστη και έτσι να μειώσει την ικανότητά του να μεταβάλλει τη γεύση του συσκευασμένου τροφίμου ή ποτού