پلی (اتیلن ترفتالات) (PET)یک ماده بسته بندی است که معمولاً توسط صنایع غذایی و نوشیدنی استفاده می شود. بنابراین، پایداری حرارتی آن توسط بسیاری از محققین مورد مطالعه قرار گرفته است. برخی از این مطالعات بر تولید استالدهید (AA) تاکید کرده اند. وجود AA در محصولات PET نگران کننده است زیرا نقطه جوش آن در دمای اتاق یا کمتر از آن (21_C) است. این فرار دمای پایین به آن اجازه می دهد تا از PET به اتمسفر یا هر محصولی در ظرف پخش شود. انتشار AA در بیشتر محصولات باید به حداقل برسد، زیرا طعم/بوی ذاتی AA بر طعم برخی از نوشیدنی ها و غذاهای بسته بندی شده تاثیر می گذارد. چندین رویکرد گزارش شده برای کاهش مقدار AA تولید شده در طول ذوب و پردازش PET وجود دارد. یک رویکرد بهینه سازی شرایط پردازشی است که تحت آن ظروف PET تولید می شوند. این متغیرها که شامل دمای ذوب، زمان ماندگاری و سرعت برش می‌شوند، به شدت بر تولید AA تأثیر می‌گذارند. رویکرد دوم استفاده از رزین های PET است که به طور ویژه برای به حداقل رساندن تولید AA در طول تولید ظروف طراحی شده اند. این رزین ها بیشتر به عنوان "رزین های PET درجه آب" شناخته می شوند. رویکرد سوم استفاده از افزودنی هایی است که به عنوان مواد مهارکننده استالدئید شناخته می شوند.

رفتگرهای AA برای تعامل با هر AA که در طول پردازش PET تولید می شود طراحی شده اند. این روبنده ها تخریب PET یا تشکیل استالدئید را کاهش نمی دهند. آنها می توانند؛ با این حال، مقدار AA را که می تواند از یک ظرف پخش شود محدود کنید و بنابراین تأثیرات روی محتویات بسته بندی شده را کاهش دهید. فعل و انفعالات عوامل مهارکننده با AA بر اساس سه مکانیسم مختلف، بسته به ساختار مولکولی روبنده خاص، فرض می‌شود. اولین نوع مکانیسم مهار یک واکنش شیمیایی است. در این مورد AA و عامل مهار کننده واکنش نشان می دهند تا یک پیوند شیمیایی ایجاد کنند و حداقل یک محصول جدید ایجاد کنند. در نوع دوم مکانیسم مهار یک کمپلکس گنجاندن تشکیل می شود. این زمانی اتفاق می‌افتد که AA وارد حفره داخلی ماده مهارکننده می‌شود و با پیوند هیدروژنی در جای خود نگه داشته می‌شود و در نتیجه مجموعه‌ای از دو مولکول مجزا به‌واسطه پیوندهای شیمیایی ثانویه به هم متصل می‌شوند. نوع سوم مکانیسم مهار شامل تبدیل AA به گونه شیمیایی دیگر از طریق تعامل آن با یک کاتالیزور است. تبدیل AA به یک ماده شیمیایی متفاوت، مانند اسید استیک، می تواند نقطه جوش مهاجر را افزایش دهد و در نتیجه توانایی آن را در تغییر طعم غذا یا نوشیدنی بسته بندی شده کاهش دهد.