عملکرد و مکانیسم افزایش‌دهنده چسبندگی
به‌طورکلی، بهبوددهنده‌های چسبندگی چهار حالت عملکرد دارند که هر کدام عملکرد و مکانیسم متفاوتی دارند.
| عملکرد | مکانیسم |
| بهبود پیوند مکانیکی | با بهبود نفوذپذیری و ترشوندگی پوشش به زیرلایه، پوشش می‌تواند تا حد امکان به منافذ و ترک‌های زیرلایه نفوذ کند. پس از انجماد، لنگرهای کوچک بی‌شماری برای گرفتن محکم زیرلایه تشکیل می‌شوند و در نتیجه چسبندگی فیلم پوشش به زیرلایه بهبود می‌یابد. |
| بهبود نیروی ون در والس | طبق محاسبات، وقتی فاصله بین دو صفحه ۱ نانومتر باشد، نیروی واندروالسی می‌تواند به ۹.۸۱~۹۸.۱ مگاپاسکال برسد. با بهبود ترشوندگی پوشش به زیرلایه، می‌توان پوشش را تا حد امکان به طور کامل خیس کرد و قبل از پخت، آن را به سطح زیرلایه نزدیک کرد و در نتیجه نیروی واندروالسی را افزایش داد و در نهایت چسبندگی فیلم پوشش به زیرلایه را بهبود بخشید. |
| گروه‌های واکنشی را فراهم کرده و شرایط را برای تشکیل پیوندهای هیدروژنی و پیوندهای شیمیایی ایجاد می‌کنند. | قدرت پیوندهای هیدروژنی و پیوندهای شیمیایی بسیار قوی‌تر از نیروهای واندروالسی است. تقویت‌کننده‌های چسبندگی مانند رزین‌ها و عوامل اتصال، گروه‌های واکنشی مانند آمینو، هیدروکسیل، کربوکسیل یا سایر گروه‌های فعال را فراهم می‌کنند که می‌توانند پیوندهای هیدروژنی یا پیوندهای شیمیایی با اتم‌های اکسیژن یا گروه‌های هیدروکسیل روی سطح زیرلایه تشکیل دهند و در نتیجه چسبندگی را بهبود بخشند. |
| انتشار | وقتی زیرلایه پوشش داده شده یک ماده پلیمری باشد، می‌توان از یک حلال قوی یا تقویت‌کننده چسبندگی رزین پلی‌الفین کلردار استفاده کرد. این ماده می‌تواند انتشار و انحلال متقابل مولکول‌های پوشش و زیرلایه را افزایش دهد و در نهایت باعث از بین رفتن فصل مشترک شود و در نتیجه چسبندگی بین فیلم پوشش و زیرلایه را بهبود بخشد. |
زمان ارسال: ۳۱ مارس ۲۰۲۵