قبل از درک بهبوددهنده‌های چسبندگی، ابتدا باید بفهمیم چسبندگی چیست.
چسبندگی: پدیده چسبندگی بین یک سطح جامد و رابط ماده دیگر از طریق نیروهای مولکولی. فیلم پوشش و زیرلایه می‌توانند از طریق پیوند مکانیکی، جذب فیزیکی، پیوند هیدروژنی و پیوند شیمیایی، انتشار متقابل و سایر اثرات با هم ترکیب شوند. چسبندگی ایجاد شده توسط این اثرات، چسبندگی بین فیلم رنگ و زیرلایه را تعیین می‌کند. این چسبندگی باید مجموع نیروهای پیوند مختلف (نیروهای چسبندگی) بین فیلم رنگ و زیرلایه باشد.
این خاصیت کلیدی پوشش‌ها است که نقش محافظت، تزئین و عملکردهای ویژه را ایفا می‌کنند. حتی اگر خود پوشش دارای خواص فیزیکی و شیمیایی عالی باشد، اگر نتواند به طور محکم با سطح زیرلایه یا پوشش پایه پیوند برقرار کند، ارزش عملی زیادی نخواهد داشت. این موضوع اهمیت چسبندگی در عملکرد پوشش را نشان می‌دهد.
وقتی چسبندگی لایه رنگ ضعیف باشد، می‌توان اقداماتی مانند آسیاب کردن زیرلایه، کاهش ویسکوزیته پوشش، افزایش دمای پوشش و خشک کردن را برای بهبود نیروی پیوند مکانیکی و اثر انتشار انجام داد و در نتیجه چسبندگی را بهبود بخشید.
به طور کلی، تقویت‌کننده چسبندگی ماده‌ای است که پیوند بین دو سطح را تقویت می‌کند و باعث می‌شود پیوند قوی‌تر و بادوام‌تر شود.
افزودن بهبوددهنده‌های چسبندگی به سیستم پوشش نیز یکی از مؤثرترین راه‌ها برای بهبود چسبندگی است.
بهبود دهنده‌های چسبندگی چهار حالت عملکرد دارند:
لنگر شیمیایی برای هر دو لایه رنگ و زیرلایه؛
لنگر شیمیایی برای فیلم رنگ و بسته بندی فیزیکی برای بستر؛
پوشش فیزیکی برای لایه رنگ و اتصال شیمیایی برای زیرلایه؛
بسته‌بندی فیزیکی برای فیلم رنگ و زیرلایه.
طبقه‌بندی بهبوددهنده‌های چسبندگی رایج
۱. تقویت‌کننده‌های چسبندگی پلیمری آلی. چنین تقویت‌کننده‌های چسبندگی معمولاً حاوی گروه‌های اتصال‌دهنده به زیرلایه مانند هیدروکسیل، کربوکسیل، فسفات یا ساختارهای پلیمری با زنجیره بلند هستند که انعطاف‌پذیری فیلم رنگ را بهبود بخشیده و چسبندگی فیلم رنگ به زیرلایه را افزایش می‌دهند.
۲. تقویت‌کننده‌های چسبندگی عامل اتصال سیلان. پس از اعمال پوشش با مقدار کمی عامل اتصال سیلان، سیلان به سطح مشترک بین پوشش و زیرلایه مهاجرت می‌کند. در این زمان، هنگامی که با رطوبت روی سطح زیرلایه مواجه می‌شود، می‌تواند هیدرولیز شود تا گروه‌های سیلانول تشکیل شود و سپس با گروه‌های هیدروکسیل روی سطح زیرلایه پیوندهای هیدروژنی تشکیل دهد یا به پیوندهای کووالانسی Si-OM (M نشان دهنده سطح زیرلایه است) متراکم شود. در همان زمان، گروه‌های سیلانول بین مولکول‌های سیلان با یکدیگر متراکم می‌شوند تا یک ساختار شبکه‌ای را تشکیل دهند که فیلم را می‌پوشاند.
عواملی که باید هنگام انتخاب بهبوددهنده‌های چسبندگی در نظر گرفته شوند
سازگاری سیستم؛
پایداری در انبار؛
تأثیر بر خواص فیزیکی و شیمیایی اولیه پوشش‌ها؛
عملیات سطحی روی زیرلایه‌ها؛
ترکیب با سایر مواد اولیه برای بهینه سازی فرمولاسیون پوشش.
زمان ارسال: ۳۱ مارس ۲۰۲۵