در پلاستیک، مواد افزودنی نقش حیاتی در افزایش و اصلاح خواص مواد دارند. عوامل هسته زا و عوامل شفاف کننده دو افزودنی از این دست هستند که اهداف متفاوتی در دستیابی به نتایج خاص دارند. در حالی که هر دو به بهبود عملکرد محصولات پلاستیکی کمک می کنند، درک تفاوت بین این دو عامل و نحوه کمک آنها به محصول نهایی بسیار مهم است.

شروع باعوامل هسته زا، از این افزودنی ها برای تسریع فرآیند تبلور پلاستیک ها استفاده می شود. کریستالیزاسیون زمانی اتفاق می‌افتد که زنجیره‌های پلیمری به صورت سازمان‌یافته چیده شوند و در نتیجه ساختار سفت‌تری ایجاد شود. نقش عامل هسته‌زا فراهم کردن سطحی برای چسبیدن زنجیره‌های پلیمری است که باعث تشکیل کریستال و افزایش بلورینگی کلی مواد می‌شود. با تسریع کریستالیزاسیون، عوامل هسته‌زا خواص مکانیکی و حرارتی پلاستیک‌ها را افزایش می‌دهند و آنها را سخت‌تر و مقاوم‌تر در برابر حرارت می‌کنند.

یکی از عوامل هسته‌زا که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرد، تالک است، یک ماده معدنی که به دلیل توانایی آن در ایجاد کریستال شناخته می‌شود. تالک به عنوان یک عامل هسته ای عمل می کند و مکان های هسته زایی را برای سازماندهی زنجیره های پلیمری فراهم می کند. افزودن آن منجر به افزایش نرخ تبلور و ساختار کریستالی ظریف‌تر می‌شود که باعث می‌شود ماده قوی‌تر و از نظر ابعادی پایدارتر شود. بسته به نیازها و ویژگی های خاص محصول پلاستیکی، می توان از سایر عوامل هسته زا مانند بنزوات سدیم، اسید بنزوئیک و نمک های فلزی نیز استفاده کرد.

از سوی دیگر، زلال‌کننده‌ها افزودنی‌هایی هستند که با کاهش مه، شفافیت نوری پلاستیک‌ها را افزایش می‌دهند. مه پراکندگی نور در یک ماده است که در نتیجه ظاهری ابری یا نیمه شفاف ایجاد می کند. نقش عوامل شفاف کننده اصلاح ماتریس پلیمری، به حداقل رساندن عیوب و کاهش اثرات پراکندگی نور است. این منجر به مواد شفاف تر و شفاف تر می شود که به ویژه برای کاربردهایی مانند بسته بندی، لنزهای نوری و نمایشگرها ایده آل هستند.

یکی از عوامل شفاف کننده که معمولا مورد استفاده قرار می گیرد سوربیتول است، یک الکل قندی که به عنوان یک عامل هسته ای نیز عمل می کند. سوربیتول به عنوان یک عامل شفاف کننده به تشکیل کریستال های کوچک و کاملاً مشخص در ماتریکس پلاستیکی کمک می کند. این کریستال ها پراکندگی نور را به حداقل می رسانند که به طور قابل توجهی مه را کاهش می دهد. سوربیتول اغلب در ترکیب با سایر عوامل شفاف کننده مانند بنزوئین و مشتقات تریازین برای دستیابی به شفافیت و شفافیت مطلوب محصول نهایی استفاده می شود.

در حالی که هر دو عامل هسته‌زا و شفاف‌کننده هدف مشترک افزایش خواص پلاستیک‌ها را دارند، باید توجه داشت که مکانیسم‌های عمل آنها متفاوت است.عوامل هسته زافرآیند تبلور را تسریع می کند، در نتیجه خواص مکانیکی و حرارتی را بهبود می بخشد، در حالی که عوامل شفاف کننده، ماتریس پلیمری را برای کاهش پراکندگی نور و افزایش شفافیت نوری تغییر می دهند.

در پایان، عوامل هسته‌زا و شفاف‌کننده، افزودنی‌های ضروری در زمینه پلاستیک هستند و هر افزودنی هدف خاصی دارد. عوامل هسته‌زا فرآیند تبلور را افزایش می‌دهند و در نتیجه خواص مکانیکی و حرارتی را بهبود می‌بخشند، در حالی که عوامل شفاف‌کننده باعث کاهش مه و شفافیت نوری می‌شوند. با درک تفاوت بین این دو عامل، سازندگان می توانند افزودنی مناسب را برای دستیابی به نتیجه مطلوب برای محصول پلاستیکی خود انتخاب کنند، خواه افزایش استحکام، مقاومت در برابر حرارت یا شفافیت نوری باشد.